Vervoer naar school of werk

Leerlingenvervoer is een regeling voor kinderen met een handicap of ziekte die naar de basisschool of naar het voortgezet onderwijs gaan en die niet zelf naar die school kunnen reizen. Het kan gaan om speciaal onderwijs, maar ook om een gewone school op wat grotere afstand.

De gemeente organiseert dit leerlingenvervoer. De gemeente bekijkt welke voorziening voor een kind het meest passend is. Dat kan een abonnement zijn voor het openbaar vervoer, aangepast vervoer per taxibusje of een (kilometer)vergoeding voor het zelf brengen en halen.

Als een kind een beperking heeft waardoor het niet zelfstandig met het openbaar vervoer kan reizen, en wanneer dat de reden is dat het gebruikmaakt van het  leerlingenvervoer, dan mag de gemeente geen eigen bijdrage vragen voor dit vervoer. Er geldt in dat geval ook geen kilometergrens voor het vervoer.

Vervoersvoorzieningen om een beroepsopleiding of hoger onderwijs te volgen of om op het werk te kunnen komen, maken deel uit van de re-integratieregelingen. Die worden uitgevoerd door het UWV of door de gemeente.
Meer over werken met een spierziekte

Gemeente

De gemeente regelt de vervoersvoorzieningen voor re-integratie in het kader van de Participatiewet. Het gaat daarbij om mensen die wel een arbeidshandicap hebben, maar daarvoor geen uitkering ontvangen. Denk aan mensen die werken in de (voormalige) WSW of in beschut werk, jongeren met een beperking die niet (of niet meer) in aanmerking komen voor de Wajong en mensen met een arbeidshandicap die een bijstandsuitkering krijgen. Bij beschut werk hebben veel gemeenten hier afspraken over gemaakt met de aanbieders van dit werk, voor collectief vervoer van hun medewerkers. Je krijgt in dat geval geen individuele vervoersvoorziening van de gemeente om beschut te kunnen werken.

UWV

Het UWV regelt de voorzieningen voor re-integratie van mensen met een arbeidshandicap die een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontvangen. Denk aan mensen in de WAO, WGA, WIA, Wajong of Ziektewet.

Het UWV beslist welke voorzieningen het beste passen in jouw situatie. Meestal gaat het om individuele voorzieningen. Denk aan een scootmobiel, een driewielfiets of een aangepaste brommer, een vergoeding voor het aanpassen van fiets of auto, een taxikostenvergoeding of een kilometervergoeding. In sommige gevallen kun je zelfs een aangepaste auto in bruikleen krijgen, met een kilometervergoeding. De re-integratieregelingen zijn dus vaak ruimhartiger dan die van de gemeente, voor leefvervoer. Bovendien neemt het UWV meteen ook je privé-vervoerbehoefte in de aanvraag mee. Je hoeft dus niet ook nog eens bij de gemeente langs voor een voorziening voor leefvervoer.

Voor de meeste vervoersvoorzieningen geldt een inkomensgrens. Bij een inkomen boven die grens moet je het aangepaste vervoer zelf bekostigen. Voor kinderen jonger dan achttien jaar telt het inkomen van de ouders. Heb je een bruikleenauto van het UWV en stijgt je inkomen boven deze grens, dan kun je deze auto voor de kostprijs van het UWV overnemen.