Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Éen van de dingen die ik het meest leuk vind, is een concert. In muziek kan ik mij helemaal opleven. De magie van Aurora, de melancholische tonen van Nick Cave en de Franse muziek van Barbara Pravi maken mij even voelen alsof er geen spierziekte is.
Ik haal ontzettend veel steun uit concerten. Maar ze zijn soms ook lastig te plannen. Meestal ben ik afhankelijk van een rolstoelkaartje en die zijn nu juist erg snel weg. Soms heb ik ook last van foutmeldingen van de kaartverkoop-website zelf waardoor het kopen al helemaal lastig wordt. Laatst had ik foutmeldingen bij het kopen van concertkaartjes. Uit stress heb ik staankaartjes gekocht. Erg handig, als je niet kan staan. Gelukkig heeft mijn vader nog rolstoelkaarten bemachtigd en konden we de staanplekken verkopen.
Meestal lukt het om kaartjes te krijgen. Dat is pas geluk! Als ik eenmaal binnen ben, dan voel ik mij zo goed. Het is alsof ik zweef. Een concertbezoek kan een enorme onderneming zijn met een lichamelijke beperking. Het reizen, parkeren, de weg vinden; het is niet niks. Maar toch gun ik iedereen met een spierziekte een concertervaring. We verdienen het allemaal om eens meegezogen te worden in de muziek van je favoriete artiest.
Mijn concertagenda staat alweer vol voor de komende maanden. Dat wordt weer zweven, dansen op een ataxische manier en vooral veel genieten!
