In het bewuste artikel op de website van MIHRA (Myositis International Health & Research Collaborative Alliance) vertelt Dr. Helene Alexanderson over de voordelen van bewegen voor mensen met myositis. Vroeger werd aangeraden om te rusten en minder te bewegen om spieren niet te beschadigen. Maar nu weten we beter!
Dr. Alexanderson legt uit dat de eerdere aanbevelingen voor rust niet gebaseerd waren op onderzoek bij mensen met myositis, maar op studies in de sportgeneeskunde. Natuurlijk verhoogt trainen tijdelijk de spierenzymen en ontstekingen, maar dat is normaal en leidt uiteindelijk tot sterkere spieren en minder ontstekingen.
Betere kwaliteit van leven
In de afgelopen dertig jaar heeft onderzoek aan het Karolinska Universitair Ziekenhuis in Stockholm en andere landen laten zien dat bewegen voor mensen met myositis heel belangrijk is. De eerste studie over oefeningen bij myositis dateert uit 1993. Hierin werd aangetoond dat mensen met polymyositis goede resultaten boekten met isometrische krachttraining. Latere studies bevestigden dat ook lichte aerobe oefeningen de spierfunctie en kwaliteit van leven verbeterden zonder dat het de ziekte erger maakte.
Een belangrijke bevinding is dat zelfs korte programma's van 12 weken met aerobics en krachttraining het risico op hart- en vaatziekten kunnen verlagen. Ook kunnen ze depressieve klachten verminderen.
Recent onderzoek toont aan dat intensieve intervaltraining op een hometrainer – met korte periodes van hoge inspanning – effectiever is dan gematigde lichaamsbeweging voor mensen met een recent gediagnosticeerde myositis.
Bewegen als medicijn
Dr. Alexanderson concludeert dat iedereen met myositis moet blijven bewegen om de spieren en algehele gezondheid te verbeteren. Ze benadrukt dat er meer langetermijnstudies nodig zijn om de effecten van beweging op pijn en vermoeidheid verder te onderzoeken, maar de vooruitgang is bemoedigend. Kortom, bewegen is een medicijn voor mensen met myositis. Dus blijf actief en zorg goed voor jezelf.
Via de onderstaande link kun je het volledige originele artikel lezen op de website van MIHRA:
