Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Na mijn opleiding als medisch receptioniste werd het weer tijd om thuis te gaan wonen. Ik woonde in wat ik een studentenhuis noemde - een woontrainingcentrum voor jongeren die naar dezelfde school gingen als ik. Daar leerde ik zelfstandig wonen.
Gelukkig had ik een fijn thuis en wist ik al op 15-jarige leeftijd hoe ik een ei moest bakken en op hoeveel graden mijn onderbroeken gewassen moesten worden. Maar ik deed altijd leuk mee met de coach die ik toegewezen kreeg. Al had zij snel door dat ik te eigenwijs was voor haar ‘ondersteunende’ woorden.
Voordat het zover was om weer thuis te gaan wonen heb ik thuiszorg aangevraagd zodat mijn ouders niet (opnieuw) voor de zorg zouden komen te staan. Ik was inmiddels 18/19 jaar oud en wilde mijn zelfstandigheid behouden die ik had in het studentenhuis. Elke dag kwam er iemand langs om mij aan te kleden en omdat ik een eigen ingang in ons huis had hadden mijn ouders daar geen omkijken naar. Ik had zelf afspraken gemaakt met de thuisorganisatie over wanneer en hoe laat ze mij moesten komen aankleden in de ochtend.
Ondertussen heb ik gekeken of ik ergens op mijzelf zou kunnen wonen. Wat was de manier waarop dat zou kunnen, dacht ik. Al snel kwam ik uit bij stichting MEE Deze link opent in een nieuw tabblad. Die is met mij gaan kijken naar de mogelijkheden. We kwamen uit bij het Fokuswonen Deze link opent in een nieuw tabblad concept. Hiervoor moest ik minimaal 5 uur hulp nodig hebben in de week en was van mening dat dat bij mij nooit ging lukken. Maar dan gaan andere mensen je vragen stellen over de dingen die je niet kunt en op het moment dat je daar over na gaat denken kom je toch best ver! Ik heb gewoon aangegeven dat ik dagelijks wilde douchen: dan zit je wel op 5 uur in de week, want ik heb daar hulp bij nodig. Ik kan mijn eigen haar niet wassen en als ik onder de douche vandaan kom is er een uitglijdgevaar.
We hebben mij ingeschreven en een gesprek gehad met de organisatie. Ik kwam ervoor in aanmerking en mocht mij inschrijven in de projecten waar ik graag wilde wonen. Op één het project waar ik het liefste wilde wonen en op twee en drie stonden dan de back-up opties.
Tegenwoordig gaat het allemaal via de website Deze link opent in een nieuw tabblad. Je laat weten in welk project je interesse hebt en daar schrijf je je dan op in. Je krijgt een e-mail als er op het project een woning vrij komt en dan kun je reageren.
Ik wilde gewoon tussen de ‘normale’ mensen wonen; dat is in dit geval ideaal, want je huis huur je gewoon van de woningbouw. Alleen heb je beperkte mogelijkheden omdat er maar een aantal woningen van Fokus zijn. De zorgverleners zitten de hele dag op een unit en die kun je 24/7 oppiepen om hulp te vragen. Dus ik ging regelmatig tot laat stappen en werd dan zo mijn bed ingekieperd door de nachtdienst.
Helaas zijn er nu veel problemen in de zorg. Zoals personeelstekort en ziekte waardoor er soms lange wachttijden kunnen ontstaan. Dat is soms pittig en vraagt om een groot relativeringsvermogen. Maar dat weerhoudt mij niet om nog steeds elke dag voor deze manier van zelfstandig wonen te kiezen. Want de vrijheid is me alles waard.
Wil je hier verder over praten? Zoek ons dan op, op Facebook Deze link opent in een nieuw tabblad of Myocafé Deze link opent in een nieuw tabblad en deel jouw verhaal.
